Giresun Üniversitesi

     Öğretim Üyesi

   Dr. Osman Sirkeci

Gazete haberlerinde gün geçmiyor ki bir seyyar satıcı işportacı haberine

rastlamayalım. Sadece gazete haberlerimi televizyonlarda da sıkça pek iç açıcı olmayan

görüntülerde yine seyyar satıcılara, işportacılara, gevrekçi çocuğa, lambada su satan, mendil

satan çocuklara rastlıyoruz. Son yüzyılın unutulmaz görüntülerinden bunlar.

Amerika'dan Hindistan'a, Avrupa’ya dünyanın birçok ülkesinde ise ülkemizdeki kadar

günlük üzücü manzaralara rastlamadığını fark ediyoruz.

Ne Almanya'nın Köln şehrinde, ne Amerika'nın New York'un da ne de Yeni Delhi’de

seyyar satıcıyı kovalayan zabıta memurları veya belediyenin memuruna bıçak çeken işportacı

pek göremiyoruz. İç acıtan, yürek sızlatan “elinden simit tepsisi alınmış” “üç beş kuruşluk

malzemesi yerlere saçılmış, gözleri yaşlı çocukları da görmüyoruz.

Acaba New York İşportacılar Projesiyle (SVP) New York Belediyesi sorunlara nasıl

bir çözüm geliştirmiş veya dilencilerin bile “en yatırımcısının, en başarılısının” seçildiği Yeni

Delhi Belediyesi ne tür çözümler geliştirmiş? Yahut ta yine yeri geldiğinde “köpeğine yiyecek

almak için dilenen” veya “hasta yakınına ilaç parası için dilenen” dilencilerle yönetimsel ve

toplumsal olarak barışık yaşayan Avrupa kentleri ne tür çözümler üretmiş? Bunun köklü bir

araştırmasıyla, bu örneklerden yararlanarak ülkemizde de “Sokaklarıyla Barışık Kentler”

oluşmasına katkı sunulabileceğini düşünüyoruz.

Başta büyükşehirler olmak üzere, tüm belediyelerimizin, binlerce yıldır tüketiciye,

vatandaşımıza en kısa yoldan, en zahmetsiz, en uygun fiyatla, genel kanı olarak kalitesiz

denmesine rağmen, ihtiyaçları olan ürünleri sunan, tahminlere göre bu milenyumda da ortadan

kaldırılamayacağı tahmin edilen seyyar satıcılarımızla, işportacılarımızla nasıl barışık

yaşayabiliriz? Sorusuna cevap bulmalıyız diyoruz.

Ekmeğini kar, kış demeden, hiç kimseden iş talep etmeden, kredi istemeden, destek

beklemeden kendi becerileri, yeteneği ve kapasitesiyle eşinden dostundan temin ettiği üç beş

kuruşluk mini sermayesiyle veya kendi zanaatkâr yetenekleriyle sabah vakitlerinde yoksulun

kahvaltısın simidi ulaştıran, kebap kestane sunan veya ayakkabı boyacımızla barışık

yaşayabilir miyiz? Bu soruların cevaplarını mutlaka karşılıklı diyaloglar, ve önerilerle

geliştirilecek formüllerle bulabiliriz.

Sorulduğunda “Üniversite mezunuyum. Atanamadığım için bu işi yapıyorum. Daha iyi

ve güvenceli bir iş bulsam bunu yapar mıyım?” diye cevap veren ve mecburen bu işleri yapan

işportacılar ile belediyelerimizin ilgili birimlerini bir araya getirmenin yollarını bulabiliriz.

Araştırmalar “dar gelirli bireyleri önemli bir kesiminin, her türlü negatif önyargıya

rağmen tanıdıkları, yakından kontrol edebildikleri seyyar satıcılara, işportacılara güven

duyduklarını göstermektedir.

Dünya çapında sayıları 2 milyar kişi olarak tahmin edilen, Türkiye’de ise sayıları 6

milyona yakın olan işportacımızla, seyyarımızla barışık yaşamanın çözümü yaralar her geçen

gün daha da derinleşmeden bulunmalıdır.

Foto: Perihan Özdemir

Giresun University - School of Civil Aviation
osmansirkeci@gmail.com - osman.sirkeci@um.edu.mt
GSM: 90 531 082 12 03

 www.isportacilar.com